POEMA
El tren
serpentario
rumbo
al Corcovado.
Tus ojos
curvas
brillo cambiante
el paisaje.
En la subida
inclinada
nuestros cuerpos
tangentes:
tus piernas
tu hálito
el paisaje.
El tren
rumbo
al Corcovado.
El contacto
es tímido!
vez primera:
buscando forma,
ajuste
en nombre
del tren.
Los cuerpos
rieles
avanzando
creciendo
en nosotros
curvas
el tren
rumbo
al Corcovado
serpentario —
volúmenes de ahora
en nuestro amor
en nuestras manos.