| 
   JUAN KRUZ IGERABIDE   Juan Kruz  Igerabide Sarasola Adunan jaio zen (Gipuzkoa) 1956an, eta bertan bizi da.  Zenbait urtetan lehen eta bigarren hezkuntzako irakasle izan ondoren, Euskal  Herriko Unibertsitateko irakasle da gaur, Euskal Filologia sailean.     Juan Kruz  Igerabide Sarasola nació en Aduna (Guipúzcoa, País Vasco, España) el año 1956,  donde reside actualmente. Durante varios años fue profesor de primaria y de  secundaria; en la actualidad es profesor de la Universidad del País Vasco en la  especialidad de Filología Vasca.   Bibliografía  hautatua / Selección bibliográfica   Helduen literatura  / Literatura para adultos   Poesía: Hosto gorri, hosto berde, Hoja roja, hoja verde. Editatenea, 2002,  edición bilingüe; Mailu isila. Poesia. Alberdania, 2002.     Traducción:  Martillo silencioso, Editatenea, 2003, edición bilingüe.   Ensayo: Egia hezur (aforismoak),  Alberdania, 2004. Reelaboración: También las verdades mueren (aforismos),  Alga, 2004.   Narrativa  (novela): Hauts bihurtu zineten, Aberdania, 2005.  Traducción: Me queda la ceniza, Alga, 2007.     Haur  literatura / Literatura infantil   Poesía: Begi-niniaren poemak. Erein, 1992, Adaptación:  Poemas para la pupila. Hiperion, 1995. Edición bilingüe; Egun osorako poemak. Pamiela, 1993. Adaptación: Poemas para las horas y los minutos.  Edelvives, 2003. Botoi bat bezala / Como un botón. Anaya-Haritza, 1999.  Edición bilingüe. Mintzo naiz isilik. Igarkizunak, Elkar, 2001.   Adaptación: A tus ojos mi voz. La Galera, 2004.           Cuento: Egunez parke  batean. Alberdania,  1993. Adaptación: Cuentos de Grigor,  Planeta-Oxford, 2007.  Bota ura! Edebé-Giltza, 1997. Traducción:  ¡Agua va!, Edebé, 1997. Jonas eta hozkailu beldurtia. Aizkorri,  1988. Traducción: Jonás y el frigorífico miedoso. Everest, 1999. Txano Gorritxo eta amona basatia,  Edebé-Giltza, 2003.  Traducción: Caperucita y la abuela feroz, Edebé,  2003. Sudurretik  txintxilika, Edebé-Giltza, 2007. Traducción: A una nariz pegado, Edebé, 2007.           Narrativa (novela juvenil): Hamabi galdera pianoari. Alberdania, 1999.  Reelaboración: Doce preguntas a un piano. Edebé, 2006. Bosniara nahi, Aizkorri, 2003.        Traducción: Volver a Bosnia, Everest, 2005. Bagdadeko aurpegiak, Erein, 2007.      Traducción: Rostros sobre Bagdad, Algar (de próxima publicación)     TEXTOS EN BASCO (  EUSKERA) /TEXTOS EN ESPAÑOL  / TEXTOS EM  PORTUGUÊS     Poemas del libro Mailu isila / Martillo silencioso (Ed. Atenea, Madrid, 2003)     TEXTOS EN BASCO (EUSKERA)     Gogoeta metafisikoa loreei ura botatzen ari naizela   Eta irrika hau  balitz arima, irrika hau besterik ez, apika ez luke mereziko arima deitzea.     Gutasun ametsak   Eta ikusi genuen hautsa, harro, zerua egiten zeruan, eta ez genuen ikusi ezer gehiago.     Zurtz eta zur   Aitazurtz nago, amazurtz nago, enezurtz orobat. Jaioberri baten izena dut hildako bati ostua.      Gogoeta metafisikoa soneto batean kabitu ezinik   Aingeruak ageri ziren txoriekin batera artean zerua zeru zelarik ezen ez kezko errezela urdin hori.    Egunsentiaren ile gorrizta beste bizitza baten ispilutik zalantzan dago abiapuntutik oihartzunean hil edo berrizta.   Ezpain ertzetan litezke harrizta ihesi doazen arimak, zutik; hor datoz neurririk ez den mundutik materian nahirik haragizta   esentzia arin eta gardenez taupada eta ertz ederrik gabe hutsaren kiribiletik irtenez;   itzalak elur iluna direnez –malutak arimen hatsen mirabe–, jaiotzen dira itxaro-aihenez.     Gogoeta metafisikoa, betaurrekoak garbitzen ari naizela   Zuhaitzaren buru berdean erritoa: zerura igotzen den su-mingain muskerra. Nire ahotsa, sorburutik jaioa, hidrogenoa izan zen garaitik edo are lehenagotik: Jainkoa baino lehenago ere hementxe nengoen.  ----------------------------------------------------------------------------------   TEXTOS EN ESPAÑOL     Meditación metafísica mientras riego las flores   Y si el alma fuera estas ganas y sólo estas ganas, quizá no mereciera la pena seguir llamándola alma.     Utopías solidarias   Y vimos alzarse el polvo arrogante creando su propio cielo en el cielo; y no vimos nada más.     Atónito   Estoy huérfano de padre, huérfano de madre, huérfano de mí. Porto un nombre de recién nacido hurtado a un muerto.     Meditación metafísica comprimida en un soneto   Hubo ángeles donde los pájaros, cuando el cielo aún era cielo y no esa cortina de humo azul.    Nace la aurora de rosados flecos del espejo que refleja otra vida dudando si en el punto de partida avanza o vuelve hacia los ecos   que provienen de los labios resecos de almas que detienen la huida hacia mundos sin forma y sin medida cuyas esencias son los recovecos   de una materia transparente y leve sin contornos de belleza ni pálpito ni exactitud esclava del relieve   donde las sombras pulsan negra nieve en copos que son las almas sin hálito esperando una vida, aunque breve.     Meditación metafísica mientras me limpio las gafas   El rito en la copa del árbol que lanza su llama verde al cielo. Mi voz nace del origen, del tiempo en que fui hidrógeno y aún de más allá: antes que Dios estaba yo.   ----------------------------------------------------------------------------------  TEXTOS  EM PORTUGUÊS Tradução de Antonio Miranda     Meditação metafísica enquanto rego as flores   E se a alma fosse estas ganas e somente estas ganas, talvez não valeria a pena seguir chamando-a de alma.     Utopias solidárias   E vimos levantar-se o pó arrogante criando seu propio céu no céu; e não vimos mais nada.      Atônito   Estou órfão de pai, órfão de mãe, órfão de mim. Levo um nome de recém nascido furtado de um morto.     Meditação metafísica comprimida em um soneto   Teve anjos onde os pássaros, quando o céu ainda era céu e não essa cortina de névoa azul.     Nasce a aurora de rosadas franjas do espelho que reflete outra vida  duvidando se no ponto de partida avança ou volta para os ecos   que provêem dos lábios ressacados de almas que estancam a fuga aos mundos sem forma e sem medida cujas essências são os recovecos    de uma matéria transparente e leve sem contornos de beleza nem palpite nem exatidão escrava do relevo   onde as sombras pulsam negra neve em copos que são as almas sem hálito esperando uma vida, ainda que breve.     Meditación metafísica enquanto limpo meus óculos    O rito na copa da árvore que lança sua chama verde ao céu.   Minha voz nasce da origem, do tempo em que fui hidrogênio e até do mais além: antes de Deus estaba eu.      Página publicada em novembro de 2007. 
 |